چگونه طراح خودرو شویم؟ ، قسمت اول: چرخ و تایر
به گزارش بهترین ها، پیتر استیونس Peter Stevens یکی از شناخته شده ترین طراحان خودرو (طراح مک لارن اف وان) در قسمت اول سری تازه، به قسمت هایی از جنبه های طراحی خودرو می پردازد که یکی از آنان اهمیت چرخ ها و لاستیک ها را در مهندسی و زیبایی شناسی خودرو است.
مجموعه چرخ و تایر چیزی است که خودرو را به عنوان یک ماشین، یا وسیله زمینی تعریف می کنند. این واضح به نظر می رسد که این چهار عنصر کاملاً دایره ای برای اینکه به ما بگویند به چه چیزی نگاه می کنیم، جزو عناصر اساسی خودرو هستند، اما این اختراع درخشان احتمالاً 3000 ساله، بلافاصله متضمن حرکت هستند.
منشا چرخ های آلیاژی امروزی اکنون، به 80 سال دورتر می رسند. تجربه صنعت هواپیماسازی در طول جنگ جهانی دوم منجر به توسعه چرخ ماشین های مسابقه ای منیزیمی از طریق هالیبرند در آمریکا شد.
قبلی 1 از 2 بعدی
این در حالی است که در بریتانیا دهه 1950، دانلوپ چرخ های مسابقه آلیاژ آلومینیوم ریخته گری را برای جگوار تولید می کرد. در دهه 1980، چرخ های آلیاژی ریخته گری یا به صورت انتخاب مشتری، یا در خودروهای با عملکرد بالا، بخشی از مشخصات استاندارد خودرو بودند. شاید به راحتی دریافت که با نگاه کردن به ترکیب چرخ/لاستیک می توانستید بفهمید که هدف ماشین چیست.
چرخ های فولادی 15 اینچی درشت و لاستیک هایی با آج های بلند می گویند استفاده در خارج از جاده، چرخ های لاغر 13 اینچی با روکش چرخ های پلاستیکی فریاد می زدند ماشین شهری ارزان، 15 یا حتی 16 چیزی کمی اسپرت را پیشنهاد می کرد، همانگونه که چرخ های 18 اینچی در فراری یا خودروهایی شبیه به آن، مانند مک لارن F1 به عنوان شاخص هایی با عملکرد فوق العاده بالا دیده می شد.
پیتر استیونس همچنین یادآور شد که:
هنگامی که در دهه 80 در استودیو به عنوان طراح اصلی در لوتوس کار می کردم، تازه شروع به توسعه یک سبک طراحی کرده بودیم که در آن قطر چرخ پیشنهادی خود را اغراق می کردیم تا به طرح ها پویایی بیشتری بدهیم. یک مهندس ارشد بود که با یک خط کش فولادی 6 اینچی و یک شابلون دایره (روزهای قبل از ماشین حساب!) وارد آن روزی که طرح ارائه می شد می شد و طرح های ما را میزان می گرفت. او با خوشحالی می گفت که ما رینگ هایی با قطر 16 اینچ را پیشنهاد می کنیم، که مهندسی آن غیرممکن است! بسیار شبیه زمانی می شد که من یک MG TF را با رینگ های 17 اینچی در روزهای پایانی MG Rover نصب کرده بودم، پس از اینکه دوباره به آن ها گفتند غیرممکن است!
جدیدترین آگهی های خودرو
اصولاً میزان رینگ خودرو رابطه مستقیمی به عملکرد و کارایی خودرو دارد. رینگ های کوچک تر، خودروهای دارای گشتاور پایین را بهتر حرکت می دهند و به فضای کمتری برای تحرک در فضا و اتاقک گلگیر دارند. اما با رشد تکنولوژی، میزان رینگ و لاستیک ها هم بزرگتر شد و گشتاور بیشتر، توانست این اجازه را بدهد که خودروها دارای رینگ لاستیک بزرگتری شوند.
هرچه رینگ های خودرو بزرگتر باشند زیبایی خودرو بیشتر می شوند، اما مستلزم استفاده از لاستیک هایی خواهیم بود که ارتفاع بهترین هاه آن ها نیز کوتاه تر باشند. از این روی ممکن است که در بیشتر مواقع سواری خشکی را در خودرویمان متحمل بشویم، زیرا بخش اعظمی از ضربه های ناشی از دست انداز و پستی بلندی های جاده را فاق و بهترین هاه لاستیک تحمل می کند. پس پیش از تغییر میزان رینگ و لاستیک، همیشه به این فکر کنید که در چه ناحیه جغرافیایی زندگی می کنید.
البته باید متوجه شد که به مرور زمان، زیبایی و جذابیت بصری حرف اول را در فروش زدند و امروزه پیدا کردن خودروهایی با قطر رینگ 17 اینچ دیگر یک چیز معمول شده است، و این افزایش قطر رینگ به مدد سیستم های تعلیق هوشمند و مدرن تر است، همچنین میزان کاسه چراغ های خودروهای بیست سال پیش به قبل آن قدر بزرگ و بوقی شکل بودند که حجم اتاقک گلگیر را محدود می کرد. اما با پیشرفت تکنولوژی، ما امروز شاهد چراغ های نئون، هالوژن و ال ای دی ای هستیم که به قاعده یک سکه، نوری به قدرت یک پرژکتور 30 سال پیش را می دهند و چراغ ها نیز به سمت گوشه ها و بالاتر قرار گرفتند.
رینگ های بزرگتر علاوه بر زیبایی بیشتر خودرو و هندلینگ بالاتر در سر پیچ ها، توانایی حمل دیسک و سیستم ترمز بزرگتری را دارند که ایمنی خودرو را نیز افزایش می دهند. در طراحی خودرو باید دقت کرد که به همان میزانی که یک جفت کفش زیبا می تواند ترکیب لباس پوشیدن شما را تحت تاثیر قرار دهد، توجه به دیتیل و جزئیات رینگ های آلیاژی اسپرت نیز در زیبایی و چشم گیر بودن یک خودرو حرف اول را می زند.
طراحان در مرحله اسکچ و طراحی سریع، برای اینکه مدیران را تحت تاثیر قرار دهند، معمولاً از اغراق های خاصی در رسم رینگ و لاستیک در طرح خود استفاده می کنند که جذابیت بصری کار ارائه خود را تقویت کنند. اما اغراق بیش از حد همیشه باعث اختلاف بین اسکچ، یا کانسپت با نمونه تولیدی از طریق مهندسان می شود. تعدیل در این کار همیشه توصیه می شود و باید از اغراق های هیجان انگیز بیش از حد جلوگیری کرد، زیرا وظیفه اصلی طراح، ارائه ایده ای است که با عملکرد مهندسی هم اگر هماهنگ نباشد، لااقل دور هم نباشد.
معمولاً سیستم در آتلیه های طراحی به این نحو است که برای ارائه اولیه هیچ محدودیتی قائل نیستند و می گذارند که طراحان جوان تر تا آنجایی که می توانند، آمال و آرزوهای درون فکر پویای خود را به کاغذ بیاورند، اما بعد از آن است که کارهای دارای قوت و بلقوه گلچین می شوند و گروه طراحان خبره تر، آن ها را تعدیل می کنند و به حقیقت نزدیک می کنند.